جنگ ما مدرسه ای از عشق بود که در آن درسی از مهر ،مروت،مردانگی بود درسی از وطن و وطن پرستی بود درسی از حق وحقیقت بود درسی که در آن از انسانیت سخن می گفتند .
ﻣﻄﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﯼ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﯼ مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویر احمد ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﻥ ﺍﻟﺰﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﯾﺎ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ .شما نیز ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺭائه نظرات ﺧﻮﺩ، ﻣﻄﻠﺐ ﺫﯾﻞ ﺭﺍ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﯾﺎ ﻧﻘﺪ کنید.
امانتداران واقعی
دلنوشته ای تقدیم به مردی از جنس دریا
آزاده و جانباز دوران هشت سال دفاع مقدس حاج عنایت الله مصطفی پور
حکایت جنگ تنها حکایت توپ تانک شلیک نبود ، جنگ تنها معنی دشمن و خون خمپاره نمی داد ، جنگ تنها اهانت وتهدید نیست ، جنگ تنها به یک تراژدی ختم نمی شود .
جنگ ما مدرسه ای از عشق بود که در آن درسی از مهر ،مروت،مردانگی بود درسی از وطن و وطن پرستی بود درسی از حق وحقیقت بود درسی که در آن از انسانیت سخن می گفتند .
هشت سال جنگ تمام شد و هرکس در ذهن خود تعبیری از آن روزها داشت ، و بعد از آن هم راهی را در پیش می گرفت . عده ای هنوز صدای شلیک خمپاره در گوششان و زجر سختی در چشمانشان و دردناکتر مرگ هم رزمانشان آنان را آزرده خاطر می کند و هرروزشان یاد آن روزهاست .
عده ای دیگر هم همان روزها یادشان رفت که برای چه رفتند و آنقدر غرق در خوشحالی و لذت خودشان هستند که فراموش کردند همه آن روزها را و هروز بدنبال منفعت وسود خویشند .
ولی اینجاست که نام آورانی هنوز هستند که حماسه های جنگ را از یاد نبرده اند و نمی برند ، حاج عنایت اله.....های که نه برای نان و نام و عزت بزرگی یا صندلی و سمت بلکه برای ایران و ایرانی ودفاع از استقلال و عزت این مرزبوم و دفاع از کیان این سرزمین دربرابر بیگانگان و ستمگران و ظلم ستیزان و حفظ جایگاه انسانیت و انسان دوستی فراتر از شعاع زندگی در میدان عمل از اعتقادات خود و امانت این مردم حراست و حفاظت کردند . همان های که شکنجه و درد اسارت را باجان دل برای آسایش آرامش ماهااا خریدند .
گرچه چندین سال است که از جبهه وجنگ دوریم ولی اخلاق نیکو صدای گرم دلنشین وکلام متین پراز آرامشی انسانی روبرو می شویم که تنها دلخوشیش خدمت به مردم در تمام عرصه هاست .
فرزند شجاع این خطه از این سرزمین که یارغمخوار و سنگ صبور دردمندان و مدافع حقوق همه اقشار جامعه دربرابر بی عدالتی ، دورویی، تملق ، تبعیض و نابرابریست .
بزرگ مردی که هر چه از محتویات درونش بگوییم کم گفته ایم حال میفهمیم که سترگ آن روزها و این روزها چه کسانی هستند که بر دوش خود دریایی از معرفت و اخلاص را بر نگاه خسته ما سرازیر می کنند ، اینجاست که میفهمیم از یک تراژدی تا خلق یک حماسه وجود چنین انسانهای پاک شریفیست که دررهر جایگاهی که باشند راه انسانیت را همچون دریا زلال پاک و صاف وروشن می کنند تا درخت سخاوت ، گذشت و مهربانی هیچگاه خشک نشود و تبر بی انصافی بر آن همه ارزش و اعتقاد نکوبند .
تا امروز بفهمیم که وجود چنین دلسوزانیست که درخت تنومند انقلاب همیشه سبز و پر طراوت است و سایه اش امنیت آرامش و آسایش ماست .
ارج می گذاریم به همه قدمهای استوار و اثر گذار که دربرای استقلال ، آبادانی و کمک به مردم و کشور در راه حفاظت و حراست از آن گام برداشتند و بر می دارند .
باشد که پرچم ایران و خاک ایران گواه چنین شهامت ها و ایستادگی های این چنین رادمردانی باشد .
هر از گاهی به خود می گوییم که وقتی وظیفه انسانی را در خیر بخشش و کمک برای مردم بدانیم و بینش و منش وروش این چنینی داشته باشیم و دربرابر تمام بد خلقی ها بدگویی ها و بدبینی ها این کفه ترازوی اخلاص است که عیار واقعی انسانیت را اثبات می کند .
⬅ مهرداد نادری
دلنوشته ای تقدیم به مردی از جنس دریا
آزاده و جانباز دوران هشت سال دفاع مقدس حاج عنایت الله مصطفی پور
حکایت جنگ تنها حکایت توپ تانک شلیک نبود ، جنگ تنها معنی دشمن و خون خمپاره نمی داد ، جنگ تنها اهانت وتهدید نیست ، جنگ تنها به یک تراژدی ختم نمی شود .
جنگ ما مدرسه ای از عشق بود که در آن درسی از مهر ،مروت،مردانگی بود درسی از وطن و وطن پرستی بود درسی از حق وحقیقت بود درسی که در آن از انسانیت سخن می گفتند .
هشت سال جنگ تمام شد و هرکس در ذهن خود تعبیری از آن روزها داشت ، و بعد از آن هم راهی را در پیش می گرفت . عده ای هنوز صدای شلیک خمپاره در گوششان و زجر سختی در چشمانشان و دردناکتر مرگ هم رزمانشان آنان را آزرده خاطر می کند و هرروزشان یاد آن روزهاست .
عده ای دیگر هم همان روزها یادشان رفت که برای چه رفتند و آنقدر غرق در خوشحالی و لذت خودشان هستند که فراموش کردند همه آن روزها را و هروز بدنبال منفعت وسود خویشند .
ولی اینجاست که نام آورانی هنوز هستند که حماسه های جنگ را از یاد نبرده اند و نمی برند ، حاج عنایت اله.....های که نه برای نان و نام و عزت بزرگی یا صندلی و سمت بلکه برای ایران و ایرانی ودفاع از استقلال و عزت این مرزبوم و دفاع از کیان این سرزمین دربرابر بیگانگان و ستمگران و ظلم ستیزان و حفظ جایگاه انسانیت و انسان دوستی فراتر از شعاع زندگی در میدان عمل از اعتقادات خود و امانت این مردم حراست و حفاظت کردند . همان های که شکنجه و درد اسارت را باجان دل برای آسایش آرامش ماهااا خریدند .
گرچه چندین سال است که از جبهه وجنگ دوریم ولی اخلاق نیکو صدای گرم دلنشین وکلام متین پراز آرامشی انسانی روبرو می شویم که تنها دلخوشیش خدمت به مردم در تمام عرصه هاست .
فرزند شجاع این خطه از این سرزمین که یارغمخوار و سنگ صبور دردمندان و مدافع حقوق همه اقشار جامعه دربرابر بی عدالتی ، دورویی، تملق ، تبعیض و نابرابریست .
بزرگ مردی که هر چه از محتویات درونش بگوییم کم گفته ایم حال میفهمیم که سترگ آن روزها و این روزها چه کسانی هستند که بر دوش خود دریایی از معرفت و اخلاص را بر نگاه خسته ما سرازیر می کنند ، اینجاست که میفهمیم از یک تراژدی تا خلق یک حماسه وجود چنین انسانهای پاک شریفیست که دررهر جایگاهی که باشند راه انسانیت را همچون دریا زلال پاک و صاف وروشن می کنند تا درخت سخاوت ، گذشت و مهربانی هیچگاه خشک نشود و تبر بی انصافی بر آن همه ارزش و اعتقاد نکوبند .
تا امروز بفهمیم که وجود چنین دلسوزانیست که درخت تنومند انقلاب همیشه سبز و پر طراوت است و سایه اش امنیت آرامش و آسایش ماست .
ارج می گذاریم به همه قدمهای استوار و اثر گذار که دربرای استقلال ، آبادانی و کمک به مردم و کشور در راه حفاظت و حراست از آن گام برداشتند و بر می دارند .
باشد که پرچم ایران و خاک ایران گواه چنین شهامت ها و ایستادگی های این چنین رادمردانی باشد .
هر از گاهی به خود می گوییم که وقتی وظیفه انسانی را در خیر بخشش و کمک برای مردم بدانیم و بینش و منش وروش این چنینی داشته باشیم و دربرابر تمام بد خلقی ها بدگویی ها و بدبینی ها این کفه ترازوی اخلاص است که عیار واقعی انسانیت را اثبات می کند .
⬅ مهرداد نادری